Niemal wszyscy doskonale zdają sobie sprawę z kluczowej roli, jaką w utrzymaniu zdrowia naszych kości pełnią wapń i witamina D. Tymczasem, równie istotnym składnikiem odżywczym, choć często niedocenianym, jest witamina K. Ta niesamowicie wszechstronna substancja odżywcza ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego procesu mineralizacji kości oraz chroni przed niebezpiecznym „paradoksem wapnia”. Do jej licznych korzyści zdrowotnych należą między innymi działanie przeciwkrwotoczne, przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Witamina K jest również cennym sprzymierzeńcem osób zmagających się z problemami skórnymi, takimi jak cera naczynkowa.
Witaminą K określa się grupę związków chemicznych pochodzących od 2-metylo-1,4-naftochinonu. Składa się ona głównie z dwóch naturalnych witamin rozpuszczalnych w tłuszczach: witaminy K1, zawierającej resztę fitylową na trzeciej pozycji oraz witaminy K2 oznaczonej na trzeciej pozycji resztą difarnezylową lub innymi grupami izoprenowymi. Pierwsze izolacje tej witaminy przeprowadzono na liściach lucerny, a jej odkrycie w 1939 roku przypisywane jest duńskiemu biochemikowi Henrikowi Damowi. Choć najczęściej kojarzy się ją z jej przeciwkrwotocznymi właściwościami, witamina K pełni wiele innych kluczowych funkcji w naszym ciele.
Witamina K występuje naturalnie zarówno w roślinach, jak i zwierzętach. Nasz organizm potrafi samodzielnie syntetyzować niewielkie ilości witaminy K2 dzięki obecności bakterii w jelicie grubym. Dodatkowo, możemy dostarczać sobie witaminę K1 oraz jej formę syntetyczną – witaminę K3 poprzez odpowiednio skomponowaną dietę.
Najbogatszymi źródłami witaminy K1 są ciemnozielone warzywa liściaste, takie jak pietruszka, suszona bazylia czy botwinka. Ciekawym faktem jest to, że zawartość tej witaminy w liściach roślin jest bezpośrednio związana z obecnością chlorofilu – rośliny nieposiadające tego barwnika nie zawierają witaminy K1. Pewne owoce i płatki zbożowe także dostarczają niewielkie ilości tej substancji. Witaminę K2 natomiast można znaleźć w takich produktach jak wątroba gęsi (369 µg / 100 g), mleko (4 µg / 100 g) i twarde sery (76,3 µg / 100 g).